Jako pracownice i pracownicy nie jesteśmy odpowiedzialni za kryzys, którego koszty ponosimy. Za ponad 70% globalnych emisji gazów cieplarnianych odpowiada zaledwie sto korporacji. Postępujące rozwarstwienie społeczne i dochodowe również znajduje odzwierciedlenie w strukturze emisji gazów cieplarnianych: najbogatsze 10% ziemskiej populacji odpowiada za prawie połowę globalnych emisji. 1% najbogatszych emituje 30 razy więcej niż najbiedniejsze 50% mieszkańców Ziemi. Wyzysk ludzi i dewastacja planety są skutkiem tego samego procesu akumulacji władzy i kapitału w rękach wąskiej elity nastawionej wyłącznie na krótkoterminowy zysk.

Dlatego w naszym opracowaniu "Przeciwko kryzysowi i dewastacji" postulujemy politykę opartą na klasowej odpowiedzialności za kryzys. To kapitaliści (szefowie firm i politycy będący na ich usługach), klasa kontrolująca środki produkcji i narzucająca nam obecny system gospodarczy, doprowadzili nas na skraj społecznej i środowiskowej katastrofy. Aby jej zapobiec, potrzebujemy solidarności wszystkich grup składających się na globalną klasę pracującą.

Deklarujemy gotowość współpracy z ruchami społecznymi i organizacjami, które podobnie jak my przyjmują pracowniczą perspektywę.

Ostatnio ukazała się książka autorstwa Sebastiana Słowińskiego „W stronę anarchizmu. Filozoficzne uwarunkowania współczesnej polityczności”. W Polsce tego typu opracowań wydaje się niezmiernie mało, dlatego warto się nią zainteresować. Nie jest to jednak lektura łatwa. Autor swój wywód prowadzi w sposób swobodny. Jest to bardziej esej niż systematyczna rozprawa. Nie jest to też opracowanie sensu stricto popularyzatorskie, ale zdecydowanie bardziej wymagające, skierowane do czytelnika i czytelniczki już wdrożonych w pewne meandry postmodernistycznego języka i poststrukturalistycznej analizy, albo zamierzających poświęcić tej pracy więcej czasu.

Odwołując się do powracającej w książce metafory kłącza, Słowiński wprowadza nas w różne rozwidlenia rozważając problemy, które z perspektywy anarchizmu wydają się ważne. Niektóre wątki są bardzo ciekawe, inne zdecydowanie mniej, a w niektórych przypadkach prowadzeni przez autora, gubimy się. Przynajmniej taki był mój odbiór książki. Ale ostatecznie, biorąc pod uwagę czas i wysiłek włożony w lekturę, bilans nie wydaje się ujemny. Wyszedłem z tego labiryntu w poczuciu, że warto było sięgnąć po pracę Sebastiana Słowińskiego.

Jesteśmy kolektywem, co oznacza, że osoby uczestniczące w Trojce są równe wobec siebie. Mimo, że funkcjonujemy w otoczeniu „rynkowym”, to jednak nie do końca na jego zasadach. U nas nie ma szefa. Osoby tu pracujące nie są zatrudniane na zasadach kapitalistycznych, które opierają się na hierarchii oraz wykorzystaniu innych. Pozostając częścią ruchu społecznego, nasz kolektyw zmierza do rozszerzania jego autonomii od instytucji państwa i kapitału. Z tych względów naszym celem nie jest dopasowanie się do realiów rynku, lecz rozwój samoorganizacji społecznej.

Działalność wydawnicza jest dla nas dopełnieniem aktywności na innych polach. Organizujemy się lokalnie oraz w skali kraju. Współtworzymy najstarszy w Polsce squat Rozbrat potwierdzający, że niezależne centrum społeczne nie musi być utopią. Prowadzimy „Bibliotekę Anarchistyczną” spełniającą funkcję archiwum radykalnych wydawnictw z całego świata. Rozwijamy OZZ Inicjatywa Pracownicza i Wielkopolskie Stowarzyszenie Lokatorów. Uczestniczymy w działaniach Zielonej Fali, która walczy z globalnym kryzysem ekologicznym i współtworzymy Wolne Ogródki Działkowe. Wydajemy też ogólnopolską Gazetę Anarchistyczną A-tak i tworzymy niezależną od sponsorów, mód i dotacji kulturę, niezależne media, kluby dyskusyjne, alternatywną ekonomię i wiele innych inicjatyw.

Trojka więc, to nie tylko oficyna wydawnicza. To przede wszystkim sieć wymiany działań, idei, krytyki, szalonych wizji, poważnych rozkmin i co tylko do łba strzeli. I do tego właśnie Cię zapraszamy.

Lata wspólnych zamierzeń i ich realizacji z wieloma ludźmi, ciężko jest zamknąć w jakimś skondensowanym i ograniczonym jak CV podsumowaniu. Do tego pojawia się mały problem z wyznaczeniem konkretnej daty początkowej całej tej historii. Dla jednych będzie to okres, gdy Trojka zaczęła wydawać książki, dla innych gdy stała się zarejestrowaną firmą, a dla jeszcze innych, gdy pojawiły się pod tą nazwą pierwsze, broszurowe wydawnictwa itd.

Trzeba więc przyjąć, że te 27 lat to bardzo umowny wiek,bo równie dobrze mogłoby być o 5 lat więcej lub o 10 mniej. Tutaj skupimy się jednak na tym, co jest chyba ważniejsze - szczególnie dla anarchisty - czyli nad drogą jaką przebyliśmy. A gdzie ona nas zaprowadzi, to już inna bajka.

Zdaje się zresztą, że byliśmy zawsze pod takimi czy innymi postaciami, i będziemy nadal choćbyśmy nawet splajtowali (i to najlepiej z hukiem). Jeśli tylko zechcecie bądźcie z nami.