Punk – ideologia i muzyka - Piotr Kosiński, Zbigniew Szałankiewicz

To jakby nie było pierwsza polska „encyklopedia punk rocka”, jeszcze nieoficjalnie opracowanie wydane pod koniec komuny przez krakowską oficynę Rock-Serwis. Jak napisano we wstępie - (…) „Powstało z konieczności wypełnienia kolejnej luki w pozycjach książkowych dotyczących muzyki rockowej”.

Do dziś w temacie punk rocka wyszło w Polsce sporo książek i fachowej prasy, jest też wreszcie wszechobecny internet. W latach 80-tych wychodziły tylko fanziny, z których zaledwie kilka można określić mianem fachowych, no i oficjalna prasa muzyczna, ta rzadko niestety fachowa i raczej omijająca punk. Opracowanie niniejsze to 160 stron formatu A5, napisane na maszynie do pisania i wydrukowane na papierze niewiele lepszym od toaletowego. Do tego zupełnie bez ilustracji. Merytorycznie jednak całkiem niezłe, zwłaszcza w części zagranicznej, bo oparte na oryginalnych źródłach – książkach i prasie zachodniej do jakich udało się dotrzeć autorom. Na tej podstawie powstały dwa zasadnicze rozdziały książki: „Punkowe kapele z Wysp Brytyjskich” (26 biogramów) i „Amerykańskie punka początki” (7 biogramów) – zawierające notki o najważniejszych grupach z lat 70-tych, z całkiem dokładna dyskografią. Trzecia część to „Panczurstwo między Odrą a Bugiem” zawierająca rys historyczny początków polskiego punka oraz notki o 12 zespołach, z których kilka to formacje mocno garażowe, które trafiły tu trochę z przypadku.

Autorzy na szczęście zauważają to pobieżne potraktowanie polskiego punk rocka i inne mankamenty swej książki. Dziś dzieło Kosińskiego i Szałankiewicza traktować trzeba li tylko jako dokument. Ale jak na tamte czasy i słaby wówczas dostęp do informacji, docenić trzeba jej treść, bo było to wówczas naprawdę cenne wydawnictwo dla szukających informacji nt. historii punk rocka. A to niefortunne „ideologia” nie ma tu żadnego znaczenia.